Podczas gdy temat wydajnego zarządzania olejem w układzie napędowym był od dawna problemem inżynieryjnym, znaczące ulepszenia w symulacji takich komponentów i fizyki dopiero niedawno stały się wiarygodne w środowisku przemysłowym. Klasyczne (eulerowskie) metody CFD były zbyt uciążliwe, aby pasowały do szybkiego, nowoczesnego procesu projektowania elementów układu napędowego. Metoda SPH (Lagrange’a; oparta na cząstkach) wykazuje szereg zalet w tej dziedzinie.
Podczas tego webinaru dowiesz się, jak prawidłowo wykorzystywać technologię SPH w procesie projektowania układu napędowego. Prezenter przeprowadzi demonstracje możliwości technologii SPH, oraz przedstawi przykładowe zastosowania nanoFluidX.
Michał Wojtal – Senior Pre-Sales Engineer. Przez całą karierę zawodową związany z dostarczaniem rozwiązań CAD oraz CAE dla polskiego przemysłu. Posiada wieloletnie doświadczenie szkoleniu oraz wsparciu technicznym klientów w zakresie oprogramowania CAE. Posiada szeroką wiedzę w zakresie Metody Elementów Skończonych(MES), Metody Elementów Dyskretnych (DEM) oraz Metody Objętości Skończonych oraz Mechaniki Płynów (CFD).
Nie ma potrzeby tworzenia siatki w klasycznym sensie. Wystarczy zaimportować geometrię, wybrać element i wygenerować cząstki. Koniec z godzinami wstępnego przetwarzania i opracowywania wystarczająco dobrej siatki.
Symuluj zawirowania oleju w układach napędowych, swobodnie przepływające płyny w otwartym środowisku, otwarte lub zamknięte zbiorniki przy dużych przyspieszeniach i podobne zjawiska.
Metoda SPH umożliwia łatwe przetwarzanie przepływów wielofazowych o wysokim stosunku gęstości (np. woda-powietrze) bez dodatkowego wysiłku obliczeniowego.
Dokładny pomiar sił doświadczanych przez zbiornik lub pojazd podczas drastycznego przyspieszenia, takiego jak hamowanie lub nagła zmiana pasa ruchu, poprzez symulację zawirowań w zbiorniku.
Dostępne opcje dla różnych typów ruchu, dzięki czemu symulacja obracających się kół zębatych, wałów korbowych i korbowodów w układach napędowych jest bardzo prosta.
Oprócz ruchu obrotowego, kod pozwala na trajektorie elementów określone przez plik wejściowy. Pozwala to na badanie interakcji dowolnie poruszającej się translacyjnie bryły z otaczającym ją płynem.